بازگشت
کوکب اقبال
محمدالله نصرت محمدالله نصرت

به استقبالِ شعرِ از خانم راحله جان یار

 

بـاد نــوروزی بمــن جــبـری کــبار آورد ورفت

دردلِ بـی صبـرِمــن صـد گـیرودار آورد ورفت

ابـــرِ پـــایـــزم کـجـــائی از سمــائی زنــده گی؟

نــالــه وســـوزی جــدائـی بیشــمـارآورد و رفت

تــا نسیـم بــر روی جـانان می وزد وقـتِ صباح

زلـف پیچــان رابه گــردن مثلِ مـار آورد ورفت

در درون ســیــنــه ام دل نــالــه هــا دارد هــمی

سیــقــل آیـنه ، پـر زنـــگ وغـبــار آورد ورفت

قـطـرۀ اشـــکــم چکــید در دامــن دشــت ودمـن

کوکـبِ اقــبال را بــی بنــد و بـــار آورد و رفت

مـن جـدا گشــته ام بـه هنــگامُ صـبی از مــادرم

لحـظه هـای شـاد مـا را زهــرِ مـار آورد ورفت

وه چــه زیبــا بــود شـب هـــایکـه مـادرداشتــم؟

رنـگِ زردم را چـنان بـرگِ چـنــارآورد ورفت

از دلِ "نصـرت" صـدای گـریـه بـالا مـی شــود

اشکِ خـونـین را به چشـمم یـادگـار آورد ورفت

 


May 19th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان